Pisemna wzmianka o źródełku na Rezku jest datowana na rok 1610. W tym czasie na pobliskim potężnym drzewie powiesił obraz św. Barbary.
Miejsce upodobała sobie pobożna małżonka starosty tutejszych dóbr Františka Göstlová, dlatego małżonkowie postanowili wznieść tu kaplicę i poświęcić ją św. Barbarze. Prace zaczęły się 17 kwietnia 1736 roku, a rok później budowa kaplicy została skończona. Poświęcił ją wikariusz biskupa J. J. Sax. Św. Barbara jest „orędowniczką szczęśliwej godziny śmierci”, a także patronką górników. Ponieważ nie była zbytnio przepracowana, w późniejszych czasach dostała jeszcze jedno zadanie. Kto chciał zdobyć partnera, mógł się o to postarać, zapalając świeczkę przy ołtarzu. Procent skuteczności zwiększał się w czasie rezeckiego odpustu.
W całym regionie szerzyła się wiara w wielką leczniczą moc wody. Ludzie tłumnie odwiedzali kapliczkę, nabierali i pili wodę ze źródła. Wilgoć jednak sukcesywnie niszczyła piękne zdobienia kapliczki. Gdyby kaplica była wzniesiona obok źródła, wciąż mogłaby zachwycać swoją pierwotną wspaniałością.
W jej sąsiedztwie znajdziemy dawny budynek uzdrowiskowy z przełomu XVIII i XIX wieku. Tutaj w 1877 roku leczył się założyciel towarzystwa Sokol Dr. Miroslav Tyrš, a także pisarz Jan Neruda.
